Kłykciny kończyste – objawy, przyczyny, leczenie

Wirus HPV powoduje kłykciny kończyste w okolicy anogenitalnej. Są nimi brodawkowate zmiany, choć zdarza się, że choroba przebiega bezobjawowo. Na kłykciny kończyste leki najczęściej dobrze działają, ale stosuje się też operacje. Sprawdź, co to są kłykciny kończyste i jak z nimi walczyć!

Co to są kłykciny kończyste?

Kłykciny kończyste u mężczyzn i kobiet to zmiany proliferacyjne pojawiające się w okolicy anogenitalnej. Powstają w wyniku infekcji wirusa HPVLink otwiera się w nowej karcie (najczęściej z rzędu 6, 11, 16 i 18), tzw. brodawczaka ludzkiego. Ze względu na drogę infekcji patogenu oraz lokalizację zmian kłykciny kończyste bywają powszechnie utożsamiane bądź nawet zamiennie nazywane w środowisku niemedycznym jako opryszczka narządów płciowychLink otwiera się w nowej karcie, nie są jednak tą samą chorobą.

Kłykciny kończyste – przyczyny

Zachowania seksualne są najistotniejszym czynnikiem wpływającym na rozprzestrzenianie się zakażenia HPV. Jednak kłykciny kończyste nie u wszystkich manifestują swoją obecność pod postacią miejscowych brodawkowatych zmian skórnych czy innych dolegliwości. I choć ryzyko przeniesienia patogenu pomiędzy partnerami współżyjącymi ze sobą wynosi nawet 60%, to nierzadko infekcja ma charakter łagodny i przejściowy, a nawet bezobjawowy.

Kłykciny kończyste u kobiet

Najczęściej kłykciny kończyste stanowią grudkowato-brodawkowate zmiany wytworzone w wyniku patologicznego przerostu naskórka. Z reguły możesz je zaobserwować w miejscach mikrourazów powstałych podczas stosunku płciowego. Zwykle wykwity są mnogie i występują w skupiskach o rozmiarze kilku milimetrów bądź większych, lecz zdarzają się także pojedyncze twory. Świeże kłykciny kończyste są najczęściej płaskie, z widocznymi czasem nitkowatymi wypustkami lub brodawkowatą powierzchnią. Mają też różowo-łososiowe bądź brunatne ubarwienie. Starsze mogą przybierać kształt kalafiorowatych mas. U kobiet powszechne są zwykle kłykciny kończyste na sromie, w przedsionku pochwy i ujściu cewki moczowej. Bywają także kłykciny kończyste odbytu oraz części pochwowej szyjki macicy. Ze względu na umiejscowienie obciążona nimi kobieta może doświadczyć dodatkowych dolegliwości, przypominających np. taką chorobę, jak waginoza bakteryjna. Kłykciny kończyste na wargach sromowych czy innych obszarach u pań z immunosupresją bądź chorujących na cukrzycę mogą być rozleglejsze. 

Kłykciny kończyste u mężczyzn

Kłykciny kończyste u mężczyzn, jeśli chodzi o wygląd zmian, mają objawy bardzo zbliżone do tych pojawiających się u kobiet, jednak ze względu na anatomię lokalizują się w innych okolicach anogenitalnych. U panów powszechnie obserwuje się kłykciny kończyste na penisie, podobnie jak w przypadku grzybicy prąciaLink otwiera się w nowej karcie, a zwłaszcza w obszarze żołędzi, wędzidełka napletka, wewnętrznej blaszce napletka oraz w rowku zażołędziowym. Zmiany mogą też być widoczne przy ujściu cewki moczowej, w pachwinach oraz na mosznie. Często pojawiają się ponadto kłykciny kończyste na odbycie oraz w jego wnętrzu. 

Kłykciny kończyste – inne objawy wspólne dla obu płci

Takie choroby weneryczneLink otwiera się w nowej karcie, oprócz tego że charakteryzują się nieestetycznymi wykwitami skórnymi, bywają równocześnie przyczyną dodatkowych, subiektywnych nieprzyjemnych doznań, takich jak świąd czy bolesność. Poza tym, ze względu na zajmowanie przez twory okolic cewki moczowej i powodowanie w związku z tym zwężenia jej ujścia, stają się nierzadko źródłem zaburzeń funkcjonowania układu moczowo-płciowego. Zarówno kłykciny kończyste prącia, jak i sromu, czyli dotyczące i mężczyzn, i kobiet, bywają przyczyną poczucia wstydu i niepokoju o własne zdrowie oraz partnera ze względu na ryzyko przekazania wirusa podczas zbliżenia i wywołania u niego nieprzyjemnych dolegliwości. Obecność grudkowatych zmian również negatywnie wpływa na życie seksualne.

Kłykciny kończyste – czy można współżyć?

Współżycie seksualne w czasie trwania choroby nie jest wskazane. Istnieje bowiem ryzyko przede wszystkim transmisji wirusa do drugiej osoby. Poza tym można doprowadzić do powstania podrażnień i rozsiania wykwitów, a nawet przeniesienia na inne okolice ciała. Kłykciny kończyste bywają przyczyną niepokoju, jeśli chodzi o płodność. Zwiększają również ryzyko powstawania zmian rakowych, ponieważ wirus HPV sprzyja nowotworom, np. szyjki macicy, prącia czy odbytu. 

Kłykciny kończyste – leczenie

Wybór metody leczniczej zależy od rozległości zmian oraz preferencji pacjenta i lekarza. Na kłykciny kończyste stosuje się m.in. leczenie farmakologiczne miejscowe w postaci maści, kremów czy żelowych kropli. Możliwe jest też zażywanie tabletek doustnych. Przy dużym nasileniu zmian mogą być niezbędne zabiegi operacyjne, np. łyżeczkowanie zmian, elektrochirurgia czy laseroterapia. Kiedy leki na kłykciny kończyste nie przynoszą wymiernych efektów, dodatkowo może zostać Ci zaproponowana krioterapia, czyli leczenie zimnem za pomocą azotu metodą bezdotykową (sprayowanie) bądź dotykową. Leczenie kłykcin kończystych bywa długim procesem. Po ustąpieniu objawów, co może trwać od kilku dni do kilku tygodni, wskazane są regularne kontrole co kilka miesięcy.

lek. Agnieszka Żędzian

Lekarz, absolwentka Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku. Doświadczenie zdobywała, pracując w Klinice Gastroenterologii i Chorób Wewnętrznych Uniwersyteckiego Szpitalu Klinicznego w Białymstoku. W pracy z pacjentem stara się zawsze indywidualnie podejść do jego problemu oraz, korzystając ze swojej wiedzy i doświadczenia, postawić właściwą diagnozę. Aby skutecznie pomagać pacjentom, systematycznie podnosi swoje kwalifikacje, biorąc udział w licznych szkoleniach i konferencjach naukowych.

lek. Agnieszka ŻędzianZobacz artykuły tego autora

Podziel się z innymi

Udostępnij artykuł w social-mediach.

Facebook - Link otwiera się w nowej karcieInstagram - Link otwiera się w nowej karcieTwitter - Link otwiera się w nowej karcie

Źródła:

1. S. Jabłońska, Choroby skóry i choroby przenoszone drogą płciową, PZWL, Warszawa 2006.

2. J. Salomon, J. Szepietowski, Kłykciny kończyste – nowości w leczeniu, „Przegląd Dermatologiczny” 2014, nr 101.

Powyższy materiał ma wyłącznie charakter edukacyjno-informacyjny, nie jest poradą lekarską i nie zastępuje konsultacji z lekarzem. Przed zastosowaniem się do wskazówek lub informacji o charakterze specjalistycznym zawartych na stronie zdrowie.nn.pl należy skonsultować ich treść z lekarzem. Zdrowie.nn.pl dokłada najwyższych starań, aby treść publikowanych materiałów była najlepszej jakości, ale nie ponosi odpowiedzialności za ich zastosowanie bez konsultacji z lekarzem.