Niesztowica – przyczyny, objawy, diagnostyka i leczenie

Niesztowica to zakaźna choroba skóry, wywoływana przez paciorkowce lub gronkowce. Chociaż jest częstsza w krajach o niskim poziomie higieny, może wystąpić wszędzie. Zapoznaj się z przyczynami, objawami, diagnostyką i leczeniem tej groźnej choroby skóry.

Przyczyny niesztowicy

Niesztowica jest wynikiem infekcji bakteryjnej wywołanej przez paciorkowce grupy A (Streptococcus pyogenes) lub gronkowca złocistego (Staphylococcus aureus). Często zachodzi współistnienie obu tych bakterii. Przyczyniają się do tego zaniedbania higieniczne, złe odżywianie, niewielkie urazy oraz choroby przebiegające ze świądem skóry. Choroba jest bardziej powszechna w regionach o niskim poziomie higieny osobistej oraz wśród osób z osłabionym układem odpornościowym.

Objawy niesztowicy

Choroba manifestuje się głębokimi zmianami skórnymi, najczęściej na kończynach dolnych i pośladkach. Na początku pojawiają się pęcherzyki lub krostki wypełnione płynem surowiczym lub ropnym, otoczone zaczerwienioną, obrzękniętą skórą. Po pewnym czasie te zmiany pękają, przekształcając się w owrzodzenia, które pokrywają się grubym, żółtawym strupem. Wygojenie owrzodzeń pozostawia przewlekłe blizny.

U pacjentów z niesztowicą mogą wystąpić również objawy ogólnego zapalenia, takie jak gorączka, powiększenie węzłów chłonnych i zapalenie lokalnych naczyń chłonnych. Zachorowania dotyczą zarówno dzieci jak i osób dorosłych. Choroba trwa zwykle kilka tygodni, ale nieleczona może prowadzić do poważnych powikłań, w tym kłębuszkowego zapalenia nerek.

• Przeczytaj też: Owrzodzenie jamy ustnej – przyczyny, objawy, leczenieLink otwiera się w nowej karcie.

Jak można się zarazić niesztowicą?

Niesztowica jest chorobą zakaźną i można się nią zarazić poprzez bezpośredni kontakt z zakażoną osobą lub zakażonymi przedmiotami. Oto kilka sposobów zakażenia:

• bezpośredni kontakt z zakażoną skórą – dotknięcie owrzodzeń lub skóry zakażonej niesztowicą może prowadzić do przeniesienia bakterii na własną skórę;

• bezpośredni kontakt z zakażoną osobą – wspólne spanie lub kontakty seksualne;

• przedmioty osobiste – korzystanie z przedmiotów osobistych, takich jak ręczniki, pościel, odzież lub narzędzia do pielęgnacji ciała, które były wcześniej używane przez osobę z niesztowicą, może prowadzić do zakażenia;

• zakażone środowisko – jeśli osoba z niesztowicą dotknęła drzwi, mebli, ubikacji lub innych powierzchni, to kolejne osoby mogą zarazić się poprzez dotykanie tych samych miejsc;

• kontakt z białym płynem z pęcherzyków – bakterie niesztowicy są obecne w płynie znajdującym się w pęcherzykach lub krostkach. Jeśli te pęcherzyki pękają, a płyn dostanie się na skórę zdrowej osoby, może to prowadzić do infekcji;

• uszkodzenia skóry – skóra z ranami, otarciami czy zadrapaniami jest bardziej podatna na zakażenie. Jeśli osoba z niesztowicą miała kontakt z takimi uszkodzeniami na skórze zdrowej osoby, to istnieje ryzyko zainfekowania.

Aby uniknąć zakażenia niesztowicą, ważne jest przestrzeganie odpowiednich środków ostrożności, takich jak utrzymywanie higieny osobistej, unikanie bezpośredniego kontaktu z osobami zakażonymi, niekorzystanie z osobistych przedmiotów innych osób z niesztowicą oraz dbanie o uszkodzoną skórę. W przypadku kontaktu z zakażoną osobą lub podejrzenia niesztowicy należy skonsultować się z lekarzem, aby uzyskać odpowiednią diagnozę i leczenie.

Diagnostyka niesztowicy

Diagnostyka niesztowicy polega na pobraniu próbki płynu z owrzodzeń i jej badaniu mikroskopowym oraz hodowli, aby określić, jaki rodzaje bakteriiLink otwiera się w nowej karcie jest odpowiedzialny za infekcję. Preparat jest barwiony metodą Grama, co pozwala na identyfikację bakterii, które zabarwiają się na różowo-fioletowy kolor. Diagnostyka mikrobiologiczna pozwala na potwierdzenie obecności paciorkowcaLink otwiera się w nowej karcie lub gronkowcaLink otwiera się w nowej karcie.

Leczenie niesztowicy

Leczenie niesztowicy opiera się o stosowanie antybiotykoterapii zarówno doustnie, jak i miejscowo. Przeważnie stosuje się cefalosporyny lub penicyliny oporne na enzymy, takie jak penicylinaza. Oprócz antybiotyków stosuje się okłady z substancjami odkażającymi zmiany skórne. W niektórych przypadkach może być konieczne chirurgiczne oczyszczanie zmian. Proces gojenia zazwyczaj pozostawia blizny.

Warto podjąć działania profilaktyczne, takie jak zachowanie higieny osobistej, aby uniknąć zakażenia. W przypadku podejrzenia niesztowicy należy natomiast jak najszybciej skonsultować się z lekarzem.

Zakażenie bakteryjne skóry bardzo często powoduje nieprzyjemne dolegliwości i związany z tym stres. Należy wówczas udać się do dermatologa, czyli lekarza specjalizującego się w diagnostyce i leczeniu chorób skóry i jej przydatków.

lek. Agnieszka Żędzian

Lekarz, absolwentka Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku. Doświadczenie zdobywała, pracując w Klinice Gastroenterologii i Chorób Wewnętrznych Uniwersyteckiego Szpitalu Klinicznego w Białymstoku. W pracy z pacjentem stara się zawsze indywidualnie podejść do jego problemu oraz, korzystając ze swojej wiedzy i doświadczenia, postawić właściwą diagnozę. Aby skutecznie pomagać pacjentom, systematycznie podnosi swoje kwalifikacje, biorąc udział w licznych szkoleniach i konferencjach naukowych.

lek. Agnieszka ŻędzianZobacz artykuły tego autora

Podziel się z innymi

Udostępnij artykuł w social-mediach.

Facebook - Link otwiera się w nowej karcieInstagram - Link otwiera się w nowej karcieTwitter - Link otwiera się w nowej karcie

Źródła:

1. A. Kaszuba, Z. Adamski, Leksykon dermatologiczny., Wydawnictwo Czelej, Lublin 2011.

2. L. Ruszkowska, Choroby bakteryjne skóry. Obraz kliniczny i leczenie, „Lek w Polsce” 2015, vol. 25.

Powyższy materiał ma wyłącznie charakter edukacyjno-informacyjny, nie jest poradą lekarską i nie zastępuje konsultacji z lekarzem. Przed zastosowaniem się do wskazówek lub informacji o charakterze specjalistycznym zawartych na stronie zdrowie.nn.pl należy skonsultować ich treść z lekarzem. Zdrowie.nn.pl dokłada najwyższych starań, aby treść publikowanych materiałów była najlepszej jakości, ale nie ponosi odpowiedzialności za ich zastosowanie bez konsultacji z lekarzem.