Łysienie bliznowaciejące - jak wygląda? Przyczyny
Łysienie bliznowaciejące jest jedną z nieodwracalnych przyczyn utraty włosów. Mieszki włosowe zostają zniszczone i nie można ich już odbudować. Z tego powodu choroba stanowi poważny problem - również estetyczny. Zobacz, jak wygląda łysienie bliznowaciejące i co robić, gdy pojawią się jego objawy.

Łysienie u kobiet i mężczyzn
Nadmierne wypadanie włosów stanowi poważny problem zarówno dla kobiet, jak i dla mężczyzn. Świadczy ono nie tylko o zaburzeniach w funkcjonowaniu organizmu (łysienie może być spowodowane niektórymi chorobami), ale wpływa także na poczucie własnej wartości i samopoczucie. Włosy dla wielu osób są wyznacznikiem atrakcyjności.
Łysienie u kobietLink otwiera się w nowej karcie i mężczyzn może przebiegać w różnych mechanizmach. Z tego powodu wyróżnia się jego kilka rodzajów. Jednym z najczęstszych jest łysienie androgenoweLink otwiera się w nowej karcie. Dotyczy ono przede wszystkim panów. Spotyka się także łysienie plackowateLink otwiera się w nowej karcie lub łysienie telogenoweLink otwiera się w nowej karcie. Natomiast jednym z najrzadszych jest łysienie bliznowaciejące, które prowadzi do trwałej utraty włosów.
Czym jest łysienie bliznowaciejące?
Mianem łysienia bliznowaciejącego określa się zaburzenie, które prowadzi do utraty włosów. Jest ona trwała i nie można jej w żaden sposób odwrócić. Dzieje się tak, ponieważ mieszki włosowe są zastępowane przez tkankę łączną włóknistą. Oznacza to, że na skórze głowy powstaje blizna. Nie ma zatem możliwości, aby włosy odrosły - nawet po zastosowaniu specjalistycznych preparatów i leków.
Istnieją różne rodzaje łysienia bliznowaciejącego. Jedna z klasyfikacji opiera się na tym, co doprowadziło do uszkodzenia mieszków włosowych. Wyróżnia się:
łysienie bliznowaciejące pierwszorzędowe - jest skutkiem procesów zapalnych,
łysienie bliznowaciejące drugorzędowe - jest skutkiem różnego rodzaju urazów.
Pierwsze z nich dzieli się jeszcze na podstawie tego, jaki rodzaj procesów zapalnych doprowadził do uszkodzeń mieszka (np. limfocytarny, neutrofilowy). Łysienie bliznowaciejące nie występuje często. Nie ma jednak danych, które pozwalają stwierdzić jego częstość w populacji.
Przyczyny łysienia bliznowaciejącego
Przyczyny łysienia bliznowaciejącego są różne. W przypadku typu drugorzędowego do uszkodzenia mieszków włosowych dochodzi pod wpływem czynników fizycznych. Mowa m.in. o poparzeniach skóry głowy (np. środkami chemicznymi), poważnych ranach lub promieniowaniu.
Przyczyny łysienia bliznowaciejącego pierwotnego nie zostały do końca ustalone. Przypuszcza się, że uszkodzenie mieszka włosowego jest następstwem nieprawidłowości ze strony gruczołów łojowych oraz zniszczenia komórek. Łysienie bliznowaciejące obserwuje się w przebiegu takich chorób, jak:
liszaj płaski,
wrodzone pęcherzowe oddzielanie się naskórka,
kiła trzeciorzędowa,
liszaj zanikowy,
liszaj twardzinowy,
toczeń rumieniowaty,
niektóre nowotwory (gdy dochodzi do przerzutów na skórę głowy),
nawracające infekcje skóry (bakteryjne, wirusowe i grzybicze).
Rozpoznanie przyczyny łysienia bliznowaciejącego jest potrzebne do ustalenia odpowiedniej terapii.
Jak wygląda łysienie bliznowaciejące?
Łysienie bliznowaciejące możesz podejrzewać, jeżeli zaobserwujesz nie tylko utratę włosów, ale także zmianę wyglądu skóry w miejscu, w którym się znajdowały. Staje się ona cienka, mało elastyczna oraz błyszcząca. Stopniowo powiększa się obszar zajęty chorobowo. Możesz dostrzec, że są na nim obecne pojedyncze włosy. Często pojawiają się też inne objawy. Zależą one od rodzaju łysienia bliznowaciejącego i tego, co jest jego przyczyną. Możliwe dolegliwości to m.in.: świąd skóry głowy, ból, tkliwość, stan zapalny, zmiany rumieniowe, utrata włosów w innych częściach ciała.
Diagnostyka łysienia bliznowaciejącego
Jeżeli zaobserwujesz u siebie objawy łysienia bliznowaciejącego, udaj się do lekarza. Diagnostyka opiera się na badaniu dermatoskopowym. Często lekarz decyduje o wykonaniu biopsji i poddaniu tkanek ocenie histopatologicznej. Konieczne jest ustalenie rodzaju łysienia, a także jego przyczyny.
Jak leczyć łysienie bliznowaciejące?
Leczenie łysienia bliznowaciejącego jest trudne. Utracone włosy już nie odrosną, nawet po zastosowaniu specjalistycznych preparatów. Terapia opiera się głównie na usunięciu przyczyny uszkodzenia mieszków włosowych, ale nie zawsze jest ona skuteczna. Niekiedy lekarz decyduje o podawaniu glikokortykosteroidów. Domowe sposoby na wypadanie włosów w przypadku łysienia bliznowaciejącego okazują się nieskuteczne. Możesz jednak stosować je w ramach pielęgnacji.
Odrost włosów przy łysieniu bliznowaciejącym jest możliwy tylko po przeszczepie włosów. Niestety w niektórych przypadkach nawet ten zabieg się nie udaje. Często jedynym sposobem jest stosowanie peruki.
Dbamy o Twoje zdrowie – także poprzez rzetelne informacje. Dlatego artykuły na naszej stronie są tworzone przez zespół specjalistów: lekarzy, fizjoterapeutów, dietetyków oraz doświadczonych redaktorów medycznych.
Nasi eksperci nie tylko dzielą się wiedzą teoretyczną – przekazują też praktyczne wskazówki oparte na swoim doświadczeniu zawodowym. Piszą o tym, co naprawdę ważne dla Twojego zdrowia: od profilaktyki, przez diagnostykę, po metody leczenia.
Stawiamy na przejrzystość, dlatego pod każdym artykułem znajdziesz bibliografię i źródła. W ten sposób wspieramy Cię w podejmowaniu świadomych decyzji dotyczących Twojego zdrowia.
Redakcja NNZobacz artykuły tego autoraPodziel się z innymi
Udostępnij artykuł w social-mediach.
Facebook - Link otwiera się w nowej karcieInstagram - Link otwiera się w nowej karcieTwitter - Link otwiera się w nowej karcieŹródła:
E. Kowalska-Olędzka i in., Pierwotne łysienie bliznowaciejące, „Przegląd Dermatologiczny” 2012, nr 99, s. 241-251.
Powyższy materiał ma wyłącznie charakter edukacyjno-informacyjny, nie jest poradą lekarską i nie zastępuje konsultacji z lekarzem. Przed zastosowaniem się do wskazówek lub informacji o charakterze specjalistycznym zawartych na stronie zdrowie.nn.pl należy skonsultować ich treść z lekarzem. Zdrowie.nn.pl dokłada najwyższych starań, aby treść publikowanych materiałów była najlepszej jakości, ale nie ponosi odpowiedzialności za ich zastosowanie bez konsultacji z lekarzem.