Łojotokowe zapalenie skóry – przyczyny, objawy, leczenie
Łojotokowe zapalenie skóry charakteryzuje się nadmiernym wytwarzaniem sebum. W populacji ogólnej częstość jego występowania wynosi 1–3%. Choroba częściej obserwowana jest u mężczyzn i młodzieży. Towarzyszące jej objawy – łojotok, łuszczenie skóry, rumień, świąd – koncentrują się głównie na twarzy, skórze głowy i tułowiu. Sprawdź, co powoduje łojotokowe zapalenie skóry i na czym polega leczenie tej choroby.
Łojotokowe zapalenie skóry – przyczyny powstawania
Łojotokowe zapalenie skóry to, podobnie jak atopowe zapalenie skóry (AZSLink otwiera się w nowej karcie), przewlekła choroba skóry z tendencją do nawrotów. Inaczej nazywana jest wypryskiem łojotokowym. Może się rozwinąć w każdym wieku – możliwe są przypadki łojotokowego zapalenia skóry u niemowląt i osób dorosłych. Najczęściej jednak ta choroba jest rozpoznawana u młodzieży. Eksperci nie określili jak dotąd przyczyn łojotokowego zapalenia skóry.
Wśród głównych czynników predysponujących do rozwoju zmian łojotokowych specjaliści wymienili:
nadmierną aktywność gruczołów łojowych,
zakażenie grzybem Malassezia furfur, który występuje normalnie na skórze, ale w pewnych okolicznościach namnaża się nadmiernie i powoduje zmiany chorobowe,
narażenie na silny stres,
zaburzenia hormonalne (np. choroby endokrynologiczne),
zaburzenia immunologiczne – osłabioną pracę układu odpornościowego,
nadużywanie alkoholu,
trądzik, łuszczycę,
zaburzenia odżywiania,
zanieczyszczenie powietrza,
podrażnienia skóry przez kosmetyki i wodę,
niektóre leki (np. sole złota, haloperidol, psolareny, lit, buspiron),
choroby neurologiczne (np. chorobę Parkinsona, padaczkę, udar mózgu).
Pamiętaj, że łojotokowe zapalenie skóry nie jest reakcją alergiczną i nie możesz się nim zarazić od drugiej osoby. Dodatkowo nie jest chorobą dziedziną, ale dziedziczone są skłonności do zachorowania na wyprysk łojotokowy.
Objawy łojotokowego zapalenia skóry
Zmiany skórne w przebiegu łojotokowego zapalenia skóry rozwijają się w obrębie skóry bogatej w gruczoły łojowe (m.in. w okolicy między łopatkami, na górnej części klatki piersiowej, w kanale słuchowym, w okolicach małżowin usznych, na czole, nosie, fałdach nosowo-policzkowych), w okolicach wyprzeniowych (pod pachami, w pachwinach i fałdach skórnych) i na owłosionej skórze głowy. W skrajnych przypadkach łojotokowe zapalenie skóry prowadzi do erytrodermii, czyli uogólnionego stanu zapalnego skóry.
Objawami łojotokowego zapalenia skóry są: wzmożone łuszczenie się skóry, rumieńLink otwiera się w nowej karcie i świąd nasilający się pod wpływem potu. W ciężkich przypadkach sucha warstwa obumarłych komórek naskórka wraz z dużą ilością łoju wytworzyć może skorupę. Skóra staje się opuchnięta i tłusta w wyglądzie. W przypadku zapalenia łojotokowego skóry głowy dochodzi do plątania i sklejania się włosów. Obserwuje się także wzmożone ich wypadanie. Drapanie zmienionej chorobowo skóry sprzyja wtórnym nadkażeniom.
Do zaostrzenia przebiegu wyprysku łojotokowego dochodzi w okresie jesienno-zimowym, gdyż promieniowanie słoneczne łagodzi objawy. Dodatkowo nasileniu objawów sprzyjają: narażenie na silne emocje, klimatyzacja, infekcje przebiegające z gorączką, nadmierna lub niedostateczna higiena, źle dobrane leki.
Z uwagi na zbliżony obraz kliniczny łojotokowe zapalenie skóry powinno być różnicowane z takimi schorzeniami, jak: łupież Gilberta, łuszczyca, wyprzenie bakteryjne lub drożdżakowe, alergiczne kontaktowe zapalenie skóry, łupież pstry, przyłuszczyca, okołoustne zapalenie skóry.
Łojotokowe zapalenie skóry – jak je leczyć?
Łojotokowe zapalenie skóry wymaga leczenia. Z podejrzeniem tej choroby zgłoś się do dermatologa. Podstawą terapii są leki przeciwzapalne i przeciwgrzybicze. Wśród leków przeciwzapalnych stosowane są glikokortykosteroidy i inhibitory kalcyneuryny. Leki przeciwgrzybicze to m.in.: klotrimazol, izokonazol, ekonazol, mikonazol, cyklopiroksolamina. W pierwszej kolejności prowadzone jest leczenie z użyciem preparatów miejscowych typu maści, kremy, żele, pianki, szampony. Jeśli nie przyniesie ono zadowalających efektów, lekarz może zdecydować o wprowadzeniu leczenia ogólnoustrojowego – leków doustnych. W przypadku łojotokowego zapalenia skóry twarzyLink otwiera się w nowej karcie zastosowanie glikokortykosteroidów jest ostatecznością z uwagi na ich silne działanie.
Na łojotokowe zapalenie skóry głowyLink otwiera się w nowej karcie eksperci zalecają dodatkowo preparaty zawierające cynk, dziegcie, ichtiol i siarkę. Szampony z nimi w składzie to dobry sposób na łupież. Należy je stosować pomiędzy szamponami leczniczymi, którymi myje się głowę 2–3 razy w tygodniu. Z kolei w łojotokowym zapaleniu skóry twarzy warto sięgnąć po dermokosmetyki. Najczęściej w ich składzie znajdziesz cynk, witaminy z grupy B, kwas hialuronowy, kwasy tłuszczowe. Dermokosmetyki oczyszczają skórę z martwych komórek, łagodzą podrażnienie i stan zapalny, wzmacniają naturalną barierę ochronną skóry.
Uzupełnieniem farmakoterapii może być fototerapia, czyli leczenie ciepłem pochodzącym z promieniowania UV. Naświetlania UVB skutecznie hamują nadmierne wydzielanie łoju i łagodzą przebieg choroby. Podczas leczenia wyprysku łojotokowego zadbaj o należytą higienę i oczyszczanie skóry z nagromadzonych obumarłych komórek (np. za pomocą delikatnych peelingów). Unikaj wysuszających skórę mydeł.
Pamiętaj o diecie. Odpowiedni sposób odżywiania wykazuje pozytywny wpływ na leczenie łojotokowego zapalenia skóry. Dostarczaj organizmowi produktów bogatych w witaminy z grupy B (podnoszą odporność, pobudzają regenerację i odnowę komórek), cynk (ma właściwości przeciwutleniające, wzmacnia odporność, łagodzi podrażnienia i przyspiesza gojenie), nisko nasycone kwasy tłuszczowe. Dobrym źródłem tych ostatnich jest olej tamanu. Tłoczony jest z orzechów pochodzących z drzewa o tej samej nazwie. Wykazuje działanie przeciwbakteryjne, antyoksydacyjne, łagodzące zmiany trądzikowe i łuszczycowe, redukujące rozstępy czy rozjaśniające blizny. Unikaj pokarmów wzmagających wydzielanie łoju, m.in. słodyczy, alkoholu, mocnej kawy i herbaty, potraw smażonych i tłustych.
Dbamy o Twoje zdrowie – także poprzez rzetelne informacje. Dlatego artykuły na naszej stronie są tworzone przez zespół specjalistów: lekarzy, fizjoterapeutów, dietetyków oraz doświadczonych redaktorów medycznych.
Nasi eksperci nie tylko dzielą się wiedzą teoretyczną – przekazują też praktyczne wskazówki oparte na swoim doświadczeniu zawodowym. Piszą o tym, co naprawdę ważne dla Twojego zdrowia: od profilaktyki, przez diagnostykę, po metody leczenia.
Stawiamy na przejrzystość, dlatego pod każdym artykułem znajdziesz bibliografię i źródła. W ten sposób wspieramy Cię w podejmowaniu świadomych decyzji dotyczących Twojego zdrowia.
Redakcja NNZobacz artykuły tego autoraPodziel się z innymi
Udostępnij artykuł w social-mediach.
Facebook - Link otwiera się w nowej karcieInstagram - Link otwiera się w nowej karcieTwitter - Link otwiera się w nowej karcieŹródła:
A. Buczek, D. Wcisło-Dziadecka, K. Sierant i wsp., Co nowego w etiologii i terapii łojotokowego zapalenia skóry, „Postępy Nauk Medycznych” 2018, t. XXXI, nr 1A, s. 49–54.
D. Nowicka, Choroby łojotokowe skóry. Procedury zabiegów kosmetycznych, KosMeD, Wrocław 2011.
E. Trznadel-Grodzka, E. Tyc-Zdrojewska, A. Kaszuba, Choroby łojotokowe, [w:] Z. Adamski, A. Kaszuba (red.), Metody diagnostyczne w dermatologii, wenerologii i mikologii lekarskiej, t. 2, Czelej, Lublin 2015, s. 235–247.
Powyższy materiał ma wyłącznie charakter edukacyjno-informacyjny, nie jest poradą lekarską i nie zastępuje konsultacji z lekarzem. Przed zastosowaniem się do wskazówek lub informacji o charakterze specjalistycznym zawartych na stronie zdrowie.nn.pl należy skonsultować ich treść z lekarzem. Zdrowie.nn.pl dokłada najwyższych starań, aby treść publikowanych materiałów była najlepszej jakości, ale nie ponosi odpowiedzialności za ich zastosowanie bez konsultacji z lekarzem.
