Kiedy jest konieczne usunięcie prostaty? Wskazania i przebieg zabiegu
Usunięcie prostaty to wykazująca wysoką skuteczność metoda leczenia raka stercza. Zabieg przeprowadzony może być metodą klasyczną (otwartą), laparoskopową lub w asyście robota (robotyczną). Sprawdź, jakie są wskazania do usunięcia prostaty. Dowiedz się, jak przebiega zabieg i rekonwalescencja po nim.
Prostatektomia – co to za zabieg?
Prostatektomia to nazwa stosowana dla określenia zabiegu usunięcia prostaty. Polega on na wycięciu prostaty i pęcherzyków nasiennych. Jeśli zachodzi taka potrzeba, jednocześnie przeprowadza się limfadenektomię miedniczną, czyli usunięcie węzłów chłonnych z rejonu miednicy mniejszej. Usunięcie węzłów chłonnych nie jest konieczne przy niskim poziomie PSALink otwiera się w nowej karcie i niskim ryzyku ekspansji choroby poza gruczoł krokowy. Eksperci mają do dyspozycji kilka metod wykonania prostatektomii. Każda z nich przeprowadzana jest w narkozie i ma zbliżony przebieg. Usunięcie prostaty rozpoczyna się od wypreparowania jej przedniej powierzchni. Stercze zostaje uwolnione do powięzi miednicznej. Następnie zostaje odcięte od szyi pęcherza moczowego. Chirurg preparuje możliwie długi odcinek cewki moczowej. Na dalszym etapie operacji użyty będzie do odbudowy ciągłości pęcherza moczowego. Pęcherzyki nasienne i dystalne końce nasieniowodów zostają odcięte i skoagulowane. Podczas zabiegu zakładany jest cewnik (przez cewkę moczową), który pozostaje w niej 8–14 dni. Na koniec nacięcia w skórze zostają zszyte, a pacjent po przebudzeniu poinformowany o zasadach rekonwalescencji po usunięciu prostaty. Rany zaopatrywane są przeważnie szwami, które ulegają samoistnemu wchłonięciu po 2–3 tygodniach. Usunięcie prostaty wymaga kilkudniowej hospitalizacji.
Metody usunięcia prostaty
Pierwszą możliwością jest klasyczna otwarta operacja usunięcia prostaty. Chirurg wykonuje nacięcie od spojenia łonowego do pępka, co zapewnia dostęp do pęcherza moczowego i prostaty bez konieczności otwarcia jamy otrzewnowej. Otwarta operacja usunięcia prostaty przeprowadzana jest u chorych z przeciwwskazaniami do zabiegu metodą laparoskopową. Laparoskopowe usunięcie prostaty to alternatywa dla operacji otwartej. Zabieg ten wymaga wykonania kilku niewielkich nacięć na przedniej powierzchni brzucha, bez konieczności rozległego cięcia skóry. Chirurg umieszcza w nich specjalne porty (tzw. trokary). To nimi wprowadza do wnętrza ciała kamerę i narzędzia chirurgiczne. Operacja jest kontrolowana na monitorze dzięki sygnałowi przekazywanemu przez kamerę. Zapewnia to lepszy wgląd w pole operacyjne, a tym samym precyzyjniejsze ruchy. Za najbardziej innowacyjny zabieg usunięcia prostaty uważa się procedurę z wykorzystaniem robota. Pozwala to na niezwykle bezpieczne poruszanie się po tkankach i wgląd do trudnodostępnych miejsc. To bezpośrednio przekłada się na zmniejszenie inwazyjności i lepszy efekt estetyczny zabiegu. Zabieg usunięcia prostaty trwa średnio 2–3 godziny. Po wycięciu starcza zostaje ono poddane szczegółowej ocenie histopatologicznej. Możliwe jest określenie stopnia zaawansowania i agresywności raka, a tym samym zaplanowanie ewentualnego dalszego leczenia i określenie rokowania.
Wskazania do usunięcia prostaty
Specjaliści podkreślają, że usunięcie prostatyLink otwiera się w nowej karcie to najskuteczniejsza metoda leczenia raka gruczołu krokowego. To jeden z częściej występujących nowotworów u mężczyzn. Każdego roku w Polsce odnotowuje się około 19 000 nowych przypadków zachorowań na raka prostaty. Występuje on przeważnie u mężczyzn po 50. roku życia. Pacjent kwalifikowany jest na zabieg usunięcia prostaty po omówieniu z lekarzem prowadzącym możliwych metod postępowania i towarzyszącego im ryzyka. Zabieg usunięcia gruczołu krokowego wskazany jest w przypadku nowotworu ograniczonego do narządu, o niskim i umiarkowanym stopniu agresywności. Zabieg usunięcia prostaty wykonywany jest u mężczyzn w dobrym ogólnym stanie zdrowia. Do operacji kwalifikowani są pacjenci z szacunkową długością przeżycia wynoszącą ponad 10 lat. W wybranych sytuacjach usunięcie prostaty przeprowadza się u mężczyzn z miejscowo zaawansowanym rakiemLink otwiera się w nowej karcie, czyli gdy guz nacieka poza torebkę narządu. Wówczas zabieg stanowi składową leczenia wielodyscyplinarnego. Prostatektomia może stanowić leczenie uzupełniające, gdy doszło do wznowy raka po przebytej radioterapii. Eksperci mówią wówczas o prostatektomii ratującej.
Przeczytaj na temat budowy i funkcji układu moczowegoLink otwiera się w nowej karcie.
Rekonwalescencja po usunięciu prostaty
Po wypisie ze szpitala pacjent powinien prowadzić oszczędzający tryb życia, unikać intensywnych wysiłków i sportu przez mniej więcej 4 tygodnie. Ważne jest przestrzeganie zdrowej i zrównoważonej diety. Po kilku dniach od zabiegu pacjent zgłasza się na wizytę kontrolną i usunięcie cewnika. Przez kilka dni po usunięciu go mogą pojawić się trudności z oddawaniem moczu lub występuje nietrzymanie moczuLink otwiera się w nowej karcie. Po otrzymaniu wyników histopatologicznych konieczny jest kontakt z lekarzem prowadzącym. Ważne jest kontrolowanie wyników PSALink otwiera się w nowej karcie 6 tygodni po operacji. Zaleca się codzienną kąpiel pod prysznicem, dezynfekcję rany i zmianę opatrunku. Rehabilitacja po usunięciu prostaty powinna być rozpoczęta około miesiąca po zabiegu. Jej celem jest przywrócenie sprawności i kontroli nad oddawaniem moczu oraz zmniejszenie ryzyka powikłań w postaci nietrzymania moczu. Plan rehabilitacji jest indywidualnie opracowywany w zależności od potrzeb i możliwości pacjenta. Jego kluczowym elementem są jednak ćwiczenia na mięśnie Kegla u mężczyzn.
Lekarz, absolwentka Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku. Doświadczenie zdobywała, pracując w Klinice Gastroenterologii i Chorób Wewnętrznych Uniwersyteckiego Szpitalu Klinicznego w Białymstoku. W pracy z pacjentem stara się zawsze indywidualnie podejść do jego problemu oraz, korzystając ze swojej wiedzy i doświadczenia, postawić właściwą diagnozę. Aby skutecznie pomagać pacjentom, systematycznie podnosi swoje kwalifikacje, biorąc udział w licznych szkoleniach i konferencjach naukowych.
lek. Agnieszka ŻędzianZobacz artykuły tego autoraPodziel się z innymi
Udostępnij artykuł w social-mediach.
Facebook - Link otwiera się w nowej karcieInstagram - Link otwiera się w nowej karcieTwitter - Link otwiera się w nowej karcieŹródła:
A. Borkowski, Prostatektomia radykalna leczeniem pierwszego wyboru u chorych na raka stercza wysokiego ryzyka i miejscowo zaawansowanego, „Nowotwory Journal of Oncology” 2013, t. 63, nr 5, s. 415–418.
T. Drewa, K. Juszczak, Urologia. Ilustrowany podręcznik dla studentów i stażystów, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2018.
H. Huland, Radical prostatectomy: options and issues, „European Urology” 2001, nr 39, s. 3–9.
Powyższy materiał ma wyłącznie charakter edukacyjno-informacyjny, nie jest poradą lekarską i nie zastępuje konsultacji z lekarzem. Przed zastosowaniem się do wskazówek lub informacji o charakterze specjalistycznym zawartych na stronie zdrowie.nn.pl należy skonsultować ich treść z lekarzem. Zdrowie.nn.pl dokłada najwyższych starań, aby treść publikowanych materiałów była najlepszej jakości, ale nie ponosi odpowiedzialności za ich zastosowanie bez konsultacji z lekarzem.
