Najczęstsze choroby prostaty

Kiedy dojrzały mężczyzna zauważa u siebie postępujące kłopoty z oddawaniem moczu, najczęściej pojawia się myśl, że to nowotwór prostaty. Gruczołu krokowego mogą jednak dotknąć zmiany wynikające z innych przyczyn, niezagrażające życiu. Sprawdź, jakie są najczęstsze choroby stercza, i poznaj ich charakterystykę.

Gruczoł krokowy pełni w organizmie mężczyzny wiele ważnych funkcji, również pod względem rozrodczości i seksualności, dlatego pojawienie się symptomów, takich jak ból krocza czy zaburzenia erekcji, wzbudzają niepokój, szczególnie w młodym wieku. Niektóre z chorób mogą przebiegać bezobjawowo.

Powiększona prostata

„Prostata” to powszechne określenie na gruczoł krokowy, zwany także sterczem, który stanowi część męskiego układu moczowo-płciowego. Kształtem i wielkością przypomina orzech włoski, znajduje się w okolicy krocza poniżej pęcherza moczowego i graniczy ze ścianą odbytu. Prostata produkuje enzym, który obok plemników stanowi główny składnik nasienia, pełni jednocześnie funkcje odżywcze dla plemników. Zdrowy narząd nie manifestuje swojej obecności w żaden sposób. Dopiero rozwijające się zaburzenia, zwykle na tle hormonalnym, pojawiające się w okresie przekwitania, mogą niekorzystnie wpłynąć na zmiany w budowie i pracy prostaty.

Przeczytaj więcej o budowie i funkcjach układu moczowegoLink otwiera się w nowej karcie.

Jedną z najczęściej doświadczanych chorób jest gruczolak prostaty. Jego istotą jest przyrost masy stercza. Powiększenie prostaty przebiega powoli i zwykle rozpoczyna się bezobjawowo po 45. roku życia. Wraz z postępem choroby w wyniku ucisku rozrastającego się gruczołu na okoliczne narządy, zwłaszcza na cewkę moczową, pojawiają się problemy związane z oddawaniem moczu, takie jak częste oddawanie moczuLink otwiera się w nowej karcie (częstomocz) za dnia i w nocy, zwolniony strumień moczu, nietrzymanie moczuLink otwiera się w nowej karcie, trudności z rozpoczęciem mikcji czy też uczucie niecałkowitego opróżnienia pęcherza. Leczenie powiększonej prostaty ma na celu zatrzymanie rozrostu i przywrócenie prawidłowej pracy układu moczowego.

Dowiedz się, czym jest PSA wolny i całkowity i kiedy warto wykonać to badanieLink otwiera się w nowej karcie.

Pomimo że powiększona prostata nie zagraża bezpośrednio życiu, może prowadzić do poważnych następstw zdrowotnych. Blokując odpływ moczu, chory gruczoł sprzyja powstawaniu nawracających stanów zapalnych i infekcji cewki oraz pęcherza moczowego, zwyrodnienia ścian pęcherza i upośledzenia jego funkcji, zastoju moczu, type: entry-hyperlink id: 1mhFXPnmZI60qftfCVOpW5, a nawet niewydolności nerek. Nawet jeśli teraz czujesz się dobrze, pamiętaj, żeby kontrolować swój stan zdrowia i reagować na wszystkie niepokojące objawy.

Przeczytaj także, na czym polega badanie prostatyLink otwiera się w nowej karcie.

Zapalenie prostaty

Zapalenie prostaty to jedna z najczęstszych chorób zapalnych, które spotykają mężczyzn w wieku 20–50 lat. W zależności od przyczyn, przebiegu, częstotliwości występowania i objawów wyróżnia się dwie formy zapalenia. Ostre zapalenie prostaty rozwija się bardzo szybko. Przyczyną jest infekcja bakteryjna pochodzenia zewnętrznego z okolic ujścia cewki moczowej, choć zapaleniu gruczołu krokowego sprzyjają również czynniki takie jak przerośnięta prostata, zwężenie cewki moczowej, resekcja prostaty czy cystoskopia. Przedostające się w górę układu moczowego bakterie powodują nieprzyjemne dolegliwości, takie jak ból podczas oddawania moczu, zwolniony strumień moczu, częstomocz czy skąpomocz. Nierzadko dokuczają również gorączka, dreszcze i osłabienie mięśniowe. Typowy jest także ból prostaty, nasady prącia, odbytu, a nawet dolnego odcinka kręgosłupa. Stan zapalny może również przyjąć formę chroniczną pochodzenia niebakteryjnego, przebiegającą mniej intensywnie, ale z okresami zaostrzeń i remisji nawet przez kilka miesięcy.

Przewlekłe zapalenie prostaty uwarunkowane jest zaburzeniami hormonalnymi, autoimmunologicznymi i psychicznymi, choć zaleganie moczu czy gruczolak prostaty zwiększają ryzyko rozwinięcia się infekcji niebakteryjnej i nawracającej. W przebiegu choroby nie obserwuje się objawów ogólnych, a głównie trudności w oddawaniu moczu i ból krocza.

Nowotwór prostaty

Rak prostaty jest jednym z częściej type: entry-hyperlink id: 23LzGUGvLgafuz0w9FJyGW. Chorobotwórcze zmiany rozwijają się powoli, a początkowo nie obserwuje się niepokojących objawów, dlatego leczenie raka prostaty na tym etapie zdarza się bardzo rzadko. Z kolei brak wczesnej diagnozy może niepomyślne wpływać na rokowanie. Z chwilą zdiagnozowania nowotwór jest już na tyle rozwinięty, że obserwuje się przerzuty do innych narządów i tkanek. W zależności od charakteru zmian wyróżnia się wiele jego postaci, które manifestują się zespołem różnych dolegliwości. Różnicowanie rodzajów jest istotne również ze względu na odmienne sposoby leczenia.

Przeczytaj także, kiedy konieczne jest usunięcie prostatyLink otwiera się w nowej karcie.

Pierwsze objawy nowotworowej choroby prostaty najczęściej objawiają się wydłużonym procesem mikcji (oddawania moczu), słabszym strumieniem moczu i pojawieniem się uczucia parcia na pęcherz. Może wystąpić także stan zapalny gruczołu krokowego i ból podbrzusza. Bardziej rozrośnięte i zaawansowane guzy prostaty czy innego rodzaju zmiany wytwórcze, naciekające na cewkę moczową, sprzyjają obecności krwi w moczuLink otwiera się w nowej karcie, a nawet mogą prowadzić do zatrzymania moczu, trudności w wypróżnianiu i obrzęku nogi bądź genitaliów. Z kolei nowotwór gruczołu prostaty z przerzutami na kości powoduje bóle kostne czy patologiczne złamania.

Przeczytaj także na temat raka cewki moczowej i jak go rozpoznaćLink otwiera się w nowej karcie.

Agata Oleszkiewicz

Fizjoterapeutka z wieloletnim doświadczeniem w rehabilitacji zdrowotnej dzieci i osób starszych, a także rehabilitacji społeczno-zawodowej osób niepełnosprawnych w warsztacie terapii zajęciowej. Jako oligofrenopedagog zajmuje się usprawnianiem psychoruchowym, kierowaniem podopiecznych na chronionym i otwartym rynku pracy, a także promocją zdrowia i aktywnego wypoczynku.

Agata OleszkiewiczZobacz artykuły tego autora

Podziel się z innymi

Udostępnij artykuł w social-mediach.

Facebook - Link otwiera się w nowej karcieInstagram - Link otwiera się w nowej karcieTwitter - Link otwiera się w nowej karcie

Źródła:

1. Waldbaum R. S., Historia chorób gruczołu krokowego, „Przegląd Urologiczny”, 2007/1 (41).

2. Szmidt J., Podstawy chirurgii, Medycyna Praktyczna, T. II, Kraków 2010.

Powyższy materiał ma wyłącznie charakter edukacyjno-informacyjny, nie jest poradą lekarską i nie zastępuje konsultacji z lekarzem. Przed zastosowaniem się do wskazówek lub informacji o charakterze specjalistycznym zawartych na stronie zdrowie.nn.pl należy skonsultować ich treść z lekarzem. Zdrowie.nn.pl dokłada najwyższych starań, aby treść publikowanych materiałów była najlepszej jakości, ale nie ponosi odpowiedzialności za ich zastosowanie bez konsultacji z lekarzem.