Jak leczyć świerzb na twarzy i szyi?

Jeśli na skórze szyi i twarzy zauważyłeś swędzące zmiany, to znak, że mogłeś paść ofiarą świerzbowca ludzkiego – pajęczaka wywołującego świerzb. Zobacz, po czym jeszcze można poznać świerzb oraz jak go skutecznie i szybko wyleczyć.

Świerzb – czym jest i skąd się bierze?

Jeśli zauważyłeś u siebie czerwone plamyLink otwiera się w nowej karcie, swędzące zmiany na skórze, to oznacza, że mógł zaatakować Cię świerzbowiec ludzki. Jest to pasożyt z rodziny pajęczakowatych, który mierzy zaledwie kilka milimetrów, jednak może skutecznie uprzykrzyć życie wszystkim domownikom. ŚwierzbLink otwiera się w nowej karcie to choroba bardzo zaraźliwa, więc wystarczy krótki kontakt z nosicielem, aby świerzbowiec nas zaatakował. Szczególnie zaraźliwą odmianą tego schorzenia jest świerzb norweskiLink otwiera się w nowej karcie. Jego naturalnym środowiskiem jest skóra. W przypadku świerzbowca ludzkiego mowa o ciele człowieka, natomiast nosicielami odmian zwierzęcych są zwierzęta. Nie ma możliwości, aby człowiek zaraził się świerzbem od zwierzaka. Obie odmiany pasożytówLink otwiera się w nowej karcie potrzebują innych warunków rozwoju. 

Świerzbem szczególnie łatwo zarazić się w zaludnionych miejscach o zróżnicowanej strukturze społecznej i ekonomicznej, takich jak szpitale, domy opieki, koszary czy żłobki. Pajęczak zazwyczaj najlepiej rozwija się u osób mających problemy z higieną osobistą. Lubi ciepłe i wilgotne miejsca. Dbałość o higienę i częste mycie rąk może skutecznie uchronić nas i naszą rodzinę przed atakiem tego pasożyta. Samica świerzbowca w poszukiwaniu odpowiedniego miejsca na złożenie jaj drąży w naszym ciele korytarzyki, żywiąc się naskórkiem. Samego pajęczaka nie dostrzeżemy, jednak korytarzyki mogą być widoczne gołym okiem w postaci cieniutkich, kilkumilimetrowych niteczek. 

Cykl życia świerzbowca trwa około 3 tygodni. Tyle czasu mija też od pierwszego zakażenia do pojawienia się objawów. Świerzb może zaatakować różne części ciała. Najczęściej nieproszeni goście pojawiają się na rękach, stopach, pośladkach oraz w zagłębieniach skóry – czyli w miejscach, w których trudniej o zachowanie odpowiedniej higieny – a także na genitaliach, twarzy czy szyi. Ostatnie dwa wymienione miejsca są najbardziej kłopotliwe, ponieważ trudno ukryć je pod ubraniem. Powodują olbrzymi dyskomfort. Uporczywe drapanie przyczynia się do powstawania strupków, a w efekcie nawet widocznych blizn. Co można więc zrobić, aby uniknąć zarażenia? Jak skutecznie wyleczyć chorobę, jeśli już do niej dojdzie?

Po czym można poznać świerzb na twarzy i szyi?

Świerzb to jedna z bardziej powszechnych pasożytniczych chorób skóry. Choć nie powoduje bezpośredniego zagrożenia dla życia lub zdrowia, to jednak potrafi skutecznie uprzykrzyć życie całej rodzinie. Niestety zakażenie świerzbowcem bardzo trudno zdiagnozować ze względu na niespecyficzne objawy. Towarzyszy mu uporczywy świąd, który nasila się w ciepłych i wilgotnych warunkach, np. w nocy, po przykryciu się kołdrą. Mogą także pojawić się zmiany skórne. Przyjmują one postać czerwonych plam, nadżerek, guzków, grudek, krostek i pęcherzyków. Świerzb na twarzy i szyi jest problemem wstydliwym, ponieważ znajduje się w miejscu widocznym i powoduje znaczący dyskomfort.

Na świerzb najbardziej są narażeni:

1. osoby o obniżonej odporności,

2. seniorzy,

3. dzieci,

4. osoby prowadzące niehigieniczny tryb życia.

Osoby, które mają choroby autoimmunologiczne i obniżoną odporność, są łatwiejszą ofiarą dla pasożyta. Podobnie dzieje się w przypadku seniorów i dzieci, u których odporność się dopiero buduje.

Jak można wyleczyć świerzb na twarzy i szyi?

Świerzb, choć bywa bolesny i kłopotliwy, nie zawsze wymaga specjalistycznego leczenia. Czasami wystarczy dbałość o higienę i doraźne łagodzenie objawów. Możesz zastosować domowe sposoby na świerzb. PasożytLink otwiera się w nowej karcie nie będzie się namnaża, jeśli uzna, że środowisko życia na skórze jest dla niego niekorzystne. Jeśli zauważysz u siebie bądź u innych członków rodziny zmiany na skórze lub specyficzne zachowanie (np. częste drapanie lub strupki), często przemywaj zarażone miejsca środkami przeciwpasożytniczymi lub przeciwgrzybiczymi. Mogą to być zioła, np. kozłek lekarski, rumianek, specjalne olejki lub maści, które kupisz w aptece bez recepty. Na ból i świąd pomogą natomiast preparaty przeciwhistaminowe.

Długość terapii zależy od wielu czynników, m.in. od wieku pacjenta, jego odporności oraz warunków, w których żyje. Leczenie może trwać od 3 dni do nawet kilku tygodni. Musisz pamiętać, że przez cały czas, gdy towarzyszą Ci objawy, możesz zarażać innych. Unikaj więc w tym okresie bezpośrednich kontaktów z ludźmi. Po zakończonej terapii dokładnie wypierz w gorącej wodzie wszystkie ubrania, pościele i ręczniki, z którymi Ty i Twoi bliscy mieliście kontakt podczas choroby.

Jeśli pomimo leczenia i zachowywania wysokich standardów higienicznych objawy nie mijają lub się nasilają, skonsultuj się z lekarzem dermatologiem, który wdroży odpowiednie leczenie.

Aby zminimalizować ryzyko ponownego zarażenia, zadbaj o swoją odporność. Zbilansowana dieta oraz umiarkowany wysiłek fizyczny pomogą Ci w walce z pasożytami.

• Pasożyty
• Świerzb

lek. Agnieszka Żędzian

Lekarz, absolwentka Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku. Doświadczenie zdobywała, pracując w Klinice Gastroenterologii i Chorób Wewnętrznych Uniwersyteckiego Szpitalu Klinicznego w Białymstoku. W pracy z pacjentem stara się zawsze indywidualnie podejść do jego problemu oraz, korzystając ze swojej wiedzy i doświadczenia, postawić właściwą diagnozę. Aby skutecznie pomagać pacjentom, systematycznie podnosi swoje kwalifikacje, biorąc udział w licznych szkoleniach i konferencjach naukowych.

lek. Agnieszka ŻędzianZobacz artykuły tego autora

Podziel się z innymi

Udostępnij artykuł w social-mediach.

Facebook - Link otwiera się w nowej karcieInstagram - Link otwiera się w nowej karcieTwitter - Link otwiera się w nowej karcie

Źródła:

1. J. Narbutt, Najczęstsze dermatozy w praktyce lekarza rodzinnego, Edra Urban & Partner, Wrocław 2019.

2. A. Zalewska-Janowicz, H. Błaszczyk, Choroby skóry. Praktyka lekarza rodzinnego, PZWL Wydawnictwo Lekarskie, Warszawa 2008.

3. P. Łopatniuk, Na własnej skórze. Mała książka o wielkim narządzie, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 2020.

4. A. Gruchała, K.A. Galica, A. Zalewska-Janowska, A. Lesiak, Świerzb – problem medyczny i społeczny, „Dermatologia Estetyczna” 2020, nr 22.

5. A. Boroń-Kaczmarska, A. Wiercińska-Drapało, Choroby zakaźne i pasożytnicze, PZWL Wydawnictwo Lekarskie, Warszawa 2019.

Powyższy materiał ma wyłącznie charakter edukacyjno-informacyjny, nie jest poradą lekarską i nie zastępuje konsultacji z lekarzem. Przed zastosowaniem się do wskazówek lub informacji o charakterze specjalistycznym zawartych na stronie zdrowie.nn.pl należy skonsultować ich treść z lekarzem. Zdrowie.nn.pl dokłada najwyższych starań, aby treść publikowanych materiałów była najlepszej jakości, ale nie ponosi odpowiedzialności za ich zastosowanie bez konsultacji z lekarzem.